Każdy utwór zgłoszony do stawki konkursowej musi trwać ok. trzech minut, a podczas prezentacji na żywo może ją zaprezentować na scenie maksymalnie sześć osób. Wykonawcy muszą mieć ukończone 16 lat najpóźniej w dniu finału. Nie ma ograniczenia dotyczącego gatunku muzycznego, w jaki ma być nagrana konkursowa propozycja. Pierwsza publiczna emisja lub publikacja fonograficzna kompozycji nie może odbyć się wcześniej niż 1 września roku poprzedzającego konkurs.
Podczas prezentacji konkursowej wykonawcy muszą śpiewać na żywo, a podkład instrumentalny nie może zawierać żadnych wokali wspierających. W 1999 utwór „Marija Magdalena” reprezentujący Chorwację zawierał dźwięki, które brzmiały podobnie do ludzkiego głosu; krajowa delegacja wówczas twierdziła, że były to komputerowo zsyntezowane dźwięki zastępujące śpiew. EBU zdecydowała, że reprezentacja naruszyła regulamin, dlatego odjęła krajowi 33% przyznanych głosów zliczanych do pięcioletniej średniej, uwzględnianej przy kwalifikacji do konkursu w kolejnych latach.
W latach 1956–1998 kraj-organizator musiał zaangażować w wydarzenie orkiestrę grającą na żywo. Do 1973 utwory konkursowe musiały być zagrane przez zespół. W kolejnych latach dozwolone było wykorzystanie z nagranych wcześniej podkładów instrumentalnych, jednak nadal obowiązkowe dla organizatora było zatrudnienie orkiestry. W przypadku użycia podkładu muzycznego, wszystkie instrumenty nagrane na ścieżkę musiały zostać zaprezentowane na scenie podczas występu konkursowego, co zostało zniesione w 1997. Od 1999 decyzja o zatrudnieniu orkiestry należała do nadawcy przygotowującego konkurs. Izraelska telewizja Israel Broadcasting Authority (IBA), organizator konkursu w 1999, zrezygnowała z zaproszenia zespołu, co było kontynuowane przez kolejne lata. Od tamtej pory wszystkie utwory konkursowe prezentowane są przy wykorzystaniu podkładu muzycznego.